Kulik wielki zajmuje rozległe łąki o umiarkowanej wilgotności z ciekami i różnymi naturalnymi łagodnymi wzniesieniami. Nie przeszkadzają mu pojedyncze drzewa czy niewielkie zadrzewienia i zakrzaczenia. Rozległość terenu sprawia, że kuliki mogą wcześniej zareagować na zbliżające się niebezpieczeństwo i zejść niepostrzeżenie z gniazda. Naturalne wzniesienia są idealnie wykorzystywane przez ptaki podczas chowania się przed niebezpieczeństwem.

Kulik wielki jest dosyć dużym ptakiem odbywającym wiosną loty tokowe i potrzebującym sporej przestrzeni. Optymalnymi siedliskami dla tego gatunku są łąki występujące w dolinach rzecznych na Równinie Kurpiowskiej oraz w dolinach takich rzek jak: Noteć, Biebrza, Bug i innych o podobnym charakterze.

Kluczowym warunkiem dla występowania kulika jest także istnienie zasobnych w pokarm żerowisk. Umiarkowanie nawożona łąka wciąż potrafi zapewnić kulikom odpowiednio obfite pożywienie. Ptaki opuszczą ją jednak, gdy w skutek intensywnego nawożenie (np. poprzez wylewanie gnojowicy) zabraknie tam wystarczającej ilości owadów czy dżdżownic.